Καρκίνος Οισοφάγου

Καρκίνος Οισοφάγου

Γενικά

Ο καρκίνος του οισοφάγου αποτελεί το 1% όλων των κακοηθειών. Πιο συχνά εμφανίζεται στους άνδρες παρά στις γυναίκες.
Κλινικά διακρίνεται και υπάρχει μια μικρή διαφορά ως προς την αντιμετώπιση σε καρκίνο του οισοφάγου από πλάκωδη κύτταρα (εντοπίζονται στο ανώτερο τμήμα του οισοφάγου) και σε αδενοκαρκίνωμα του οισοφάγου (εντοπίζεται στο κατώτερο τμήμα του οισοφάγου και στη γαστροισοφαγική συμβολή).

 

Προδιαθεσικοί – αιτιολογικοί παράγοντες

Υπάρχουν διάφοροι αιτιολογικοί και προδιαθεσικοί παράγοντες οι οποίοι διαφέρουν λίγο ανάμεσα στους ασθενείς που εμφανίζουν καρκίνωμα του οισοφάγου από πλάκωδη κύτταρα και αδενοκαρκίνωμα του οισοφάγου. Συγκεκριμένα προδιαθεσικοί παράγοντες για καρκίνωμα του οισοφάγου από πλάκωδη κύτταρα είναι:

1. Κάπνισμα
2. Κατάχρηση αλκοόλ
3. Παθήσεις του οισοφάγου όπως η αχαλασία του οισοφάγου
4. Προηγούμενη ακτινοβόληση της περιοχής
5. Ιστορικό καρκίνου κεφαλής και τραχήλου ή πνεύμονα από πλάκωδη κύτταρα στο ίδιο άτομο

Προδιαθεσικοί παράγοντες για την εμφάνιση αδενοκαρκινώματος του οισοφάγου είναι:

1. Κάπνισμα
2. Παχυσαρκία
3. Αχαλασία του οισοφάγου
4. Γαστροιοισοφαγική παλινδρόμηση και οισοφάγος Barret

 

Συμπτώματα και διάγνωση

Συμπτώματα που μπορεί να εμφανιστούν σε ασθενείς με καρκίνο του οισοφάγου είναι η δυσφαγία, οι εμμένοντες εμετοί, η οδυνοφαγία, η ανορεξία, το αίσθημα της πρώιμης πλήρωσης, η απώλεια βάρους, θωρακικός πόνος και η αιμορραγία.

Η διάγνωση συνήθως γίνεται με τη διενέργεια γαστροσκόπησης και τη λήψη βιοψίας. Η διαγνωστική προσπέλαση ολοκληρώνεται με τη διενέργεια αξονικών σε θώρακος και κοιλίας ή με τη διενέργεια PET-CT για τον αποκλεισμό απομακρυσμένων μεταστάσεων. Σε πολλές περιπτώσεις είναι απαραίτητη και η διενέργεια ενδοσκοπικού υπερήχου γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορεί να γίνει ακριβής προσδιορισμός για το αν έχουν προσβληθεί οι τοπικοί λεμφαδένες από τη νόσο.

 

Θεραπευτική Αντιμετώπιση

Η θεραπευτική αντιμετώπιση των ασθενών με τοπική νόσο ή τοπικά προχωρημένη νόσο έχει ως βάση τον συνδυασμό χημειοθεραπείας με ακτινοθεραπεία και στη συνέχεια στους ασθενείς που είναι δυνατό και στις περιπτώσεις που είναι δυνατόν βάσει ανατομίας ακολουθεί το χειρουργείο. Πρέπει να σημειωθεί ότι αρκετοί ασθενείς με καρκίνο του οισοφάγου λόγω των συμπτωμάτων της νόσου κατά τη διάγνωση εμφανίζονται με απώλεια κιλών και σε κακή διατροφική κατάσταση, γεγονός που ορισμένες φορές αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για το χειρουργείο.

Ειδική κατηγορία αποτελούν οι ασθενείς που έχουν καρκίνο της γαστροοισοφαγικής συμβολής, τους οποίους συνήθως τους αντιμετωπίζουμε ως ασθενείς με καρκίνο του στομάχου. Σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται προ και μετά του χειρουργείου χημειοθεραπεία.

Σε περιπτώσεις μεταστατικής νόσου θέση έχει μόνο η συστηματική θεραπεία (χημειοθεραπεία, ανοσοθεραπεία ή συνδυασμός χημειοθεραπείας και ανοσοθεραπείας). Συγκεκριμένα για τον καθορισμό της θεραπευτικής προσέγγισης απαιτείται πλέον η διενέργεια βιοδεικτών επί του υλικού της βιοψίας και συγκεκριμένα του PD-L1 και σε περιπτώσεις αδενοκαρκινωμάτων του HER2/neu.
Σε περίπτωση πλακώδους καρκινώματος και θετικότητα του PD-L1 τότε συνίσταται η χορήγηση συνδυασμού χημειοθεραπείας με ανοσοθεραπεία, ενώ σε αντίθετη περίπτωση συνίσταται η χορήγηση μόνο χημειοθεραπείας.

Σε περίπτωση αδενοκαρκινώματος ή καρκινώματος της γαστροοισοφαγικής συμβολής πρέπει εκτός του PD-L1 να γίνει έλεγχος και του HER2/neu. Επί θετικότητας και των δύο τότε συνίσταται η χορήγηση χημειοθεραπείας σε συνδυσμό με ανοσοθεραπεία και μονοκλωνικό αντίσωμα ειδικό για το HER/neu (βιολογικός παράγοντας), επί θετικότητας μόνο του HER2/neu συνδυασμό χημειοθεραπείας και μονοκλωνικού αντισώματος, επί θετικότητας μόνο του PD-L1 συνδυασμό χημειοθεραπείας και ανοσοθεραπείας, ενώ επί απουσίας θετικότητας και των δύο βιοδεικτών συνίσταται η χορήγηση μόνο χημειοθεραπείας.

Σε περαιτέρω γραμμές θεραπείας συνήθως το όπλο που χρησιμοποιείται είναι διάφορα άλλα χημειοθεραπευτικά σχήματα, η χορήγηση ανοσοθεραπείας ή ενός συγκεκριμένου στοχευτικού παράγοντα επί ύπαρξης μετάλλαξης στο γονίδιο NRTK.

Σε ασθενείς με καρκίνο του οισοφάγου όπως και σε ασθενείς με καρκίνο κεφαλής και τραχήλου σημαντικό κομμάτι της θεραπευτικής προσέγγισης διαδραματίζει η διατήρηση μια καλής θρεπτικής κατάστασης του ασθενούς και η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διατήρηση των κιλών και της μυϊκής μάζας αν αυτό είναι δυνατόν. Η χορήγηση ειδικών συμπληρωμάτων διατροφής είναι συνήθως επαρκής ωστόσο σε ορισμένες σοβαρές περιπτώσεις σοβαρής διαταραχής της σίτισης είναι απαραίτητη η χορήγηση παρενετερικής διατροφής ή τοποθέτηση παροδικά γαστρικού σωλήνα για την απευθείας σίτιση.