Καρκίνος Όρχεως

Γενικά

Ο καρκίνος των όρχεων είναι από τα πιο ιάσιμα συμπαγή νεοπλάσματα με ποσοστό πενταετούς επιβίωσης πάνω από 95%. Το συγκεκριμένα νεοπλάσματα αφορούν κυρίως νέους άνδρες ηλικίας μεταξύ 20 – 40 ετών και στην συντριπτική τους πλειονότητα είναι ιάσιμα.
Βασική θέση στη χάραξη της θεραπευτικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση του καρκίνου των όρχεων διαδραματίζει η ιστολογική έκθεση που προκύπτει από το παθολογοανατομικό παρασκεύασμα. Θεμελιώδεις λίθοι της θεραπευτικής αντιμετώπισης του καρκίνου των όρχεων είναι η χειρουργική αντιμετώπιση και χημειοθεραπεία και σε πολύ μικρότερο βαθμό η ακτινοθεραπεία.
Το 95% των περιπτώσεων καρκίνου των όρχεων αφορά καρκινώματα που διαχωρίζονται σε σεμινώματα και μη-σεμινωματώδεις όγκους. Το υπόλοιπο 5% των περιπτώσεων αφορά πιο σπάνιες περιπτώσεις καρκίνου των όρχεων που μπορεί να αφορά σε κάποιους πολύ σπάνιους ιστολογικούς υποτύπους όπως Καρκίνωμα από κύτταρα του Leyding, Καρκίνωμα από κύτταρα του Sertoli ή Καρκίνωμα στρωματικών κυττάρων.

Παράγοντες κινδύνου – Προδιαθεσικοί Παράγοντες

Για την ανάπτυξη καρκίνου των όρχεων έχουν ενοχοποιηθεί συγκεκριμένοι παράγοντες όπως:

1. Ενδοεπιθηλιακές καλοήθεις νεοπλασίες των όρχεων
2. Κρυψοιρχία
3. Υποσπαδίαση
4. Ιστορικό εμφάνισης καρκίνου των όρχεων στον έτερο όρχι
5. Ιστορικό εμφάνισης καρκίνου των γεννητικών κυττάρων με εντόπιση εκτός των όρχεων
6. Οικογενειακό και κληρονομικό ιστορικό εμφάνισης καρκίνου των όρχεων στην οικογένεια
7. Μικρολιθίαση των όρχεων
8. Λοίμωξη από HIV
9. Γενετικά κληρονομικά σύνδρομα όπως το σύνδρομο Klinefelter, το σύνδρομο Down, το σύνδρομο Peutz-Jehgers και άλλα.
10.  Τελευταία 2 σουηδικές μελέτες έδειξαν ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της συχνής τακτικής χρήσης μαριχουάνας και αυξημένου ποσοστού καρκίνου των όρχεων (ενοχοποιείται ως παράγοντας κινδύνου).

Συμπτώματα – Διάγνωση – Πρόγνωση

Τα συνήθη συμπτώματα έχουν να κάνουν με αύξηση του μεγέθους του όρχεος ή με ψηλάφηση μιας συνήθως μη επώδυνης μάζας στον όρχι.
Πιο σπάνια και σε περιπτώσεις προχωρημένης νόσου με μεταστάσεις παρατηρούνται άλλα συμπτώματα όπως πόνοι στην πλάτη, δύσπνοια, βήχας, απώλεια βάρους ή κεφαλαλγία.
Η διάγνωση στις περισσότερες των περιπτώσεων τίθεται από τον συνδυασμό της κλινικής εξέτασης και έναν απεικονιστικό έλεγχο με υπέρηχο ή μαγνητική τομογραφία στην περιοχή της πρωτοπαθούς βλάβης. Επί ισχυρής υποψίας καρκίνου του όρχεος συνήθως πραγματοποιείται πλήρης έλεγχος με αξονικές και στο υπόλοιπο σώμα και έλεγχος για παρουσία καρκινικών δεικτών (LDH, aFP και β-HG).
Η πρόγνωση στην πλειονότητα των περιπτώσεων με καρκίνο των όρχεων είναι πολύ καλή, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ακόμα και με προχωρημένο καρκίνο των όρχεων θεραπεύεται. Ενδεικτικό αυτού είναι ότι το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης ανάμεσα στους ασθενείς με καρκίνο των όρχεων ανέρχεται στο 95%.

Θεραπευτική Αντιμετώπιση

Οι δύο βασικοί ακρογωνιαίοι λίθοι στη θεραπευτική προσέγγιση του καρκίνου των όρχεων είναι η χειρουργική αφαίρεση και η χορήγηση χημειοθεραπείας.
Η χειρουργική αφαίρεση της πρωτοπαθούς βλάβης συνίσταται σε οποιαδήποτε περίπτωση το πρώτο και θεμελιώδες βήμα στην αντιμετώπιση της νόσου και στον προσδιορισμό του τύπου του καρκίνου που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Αυτό συμβαίνει διότι σε η βιοψία προεγχειρητικά δεν συνίσταται.
Μετά τη χειρουργική αφαίρεση της πρωτοπαθούς βλάβης πρέπει να αποφασιστεί αν ο ασθενής θα λάβει ή όχι χημειοθεραπεία. Αυτό προκύπτει με βάσει στο στάδιο της νόσου και με βάσει τον ιστολογικό τύπο όπως αυτός προκύπτει από τη βιοψία.
Συνήθως ασθενείς με πιο προχωρημένο στάδιο της νόσου χρειάζονται λήψη χημειοθεραπείας. Ακόμα και ασθενείς ωστόσο με πιο αρχικά στάδια της νόσου ενδέχεται να χρήζουν λήψη χημειοθεραπείας.
Η χρήση ακτινοθεραπείας είναι πολύ περιορισμένη πλέον και σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις στον καρκίνο των όρχεων.
Σε περίπτωση υποτροπής και πάλι τα κύρια θεραπευτικά μας όπλα είναι η χειρουργική αφαίρεση των βλαβών (αν αυτό είναι δυνατό και η χορήγηση χημειοθεραπείας).